หมีบางกอก

เทศกาลหนังในเมืองไทยเราดูจะซาๆ ไป ไม่ค่อยคึกคัก (ตามเศรษฐกิจอันซบเซารึเปล่า?) เหมือนเมื่อก่อน จะหาหนังนานาชาติมารวมญาติให้ดูกันฟรีก็ไม่ค่อยมี ต้องคอยว่าสถานทูตแต่ละแห่งจะจัดให้มีฉายหนังประจำชาติของตัวเองเมื่อไรก็เมื่อนั้น อย่างไรก็ดี หนังกระแสอย่างซูเปอร์ฮีโร่ของมาร์เวลและดีซี ก็ยังตูมตามทำเงินได้เหมือนเคย ช่วงปีใหม่ Aquaman ออกมากู้หน้าค่ายดีซีได้อย่างงดงาม หนังดูสนุก หวือหวาด้วยแอ็กชั่น และซีจีอันตระการ ทั้งดำเนินเรื่องฉับไวตามสไตล์ผู้กำกับ James Wan จริงๆ สังเกตได้ว่าออกแบบถ่ายทำมาสำหรับโชว์ฉากสามมิติ จึงสมควรที่จะต้องไปชมในโรง IMAX แต่ด้วยเผอิญข้าพเจ้าดันเลือกโรงผิด ไปชมที่เอ็มควอเทียร์ ซึ่งเป็นไอแม็กซ์ที่มอซอมัวซัวเหมือนแนว Real D ไม่แจ่มชัดเหมือนโรงไอแม็กซ์ที่พารากอน ก็เลยให้หงุดหงิดอยู่ไม่น้อย ทั้งๆ ที่โรงก็ใหม่กว่า นั่งสบายกว่า แถมหนังยังใช้เอฟเฟกต์เหมือนอยู่ใต้น้ำครึ่งค่อนเรื่อง ถ้าเครื่องฉายที่พลังไม่แรงพอก็จะทำให้ความสดใสของสีสันมันมัวซัวลงไปอีก ก็นับเป็นบทเรียนว่า ควรเลือกโรงที่ถูกจริต มิน่าค่าตั๋วของไอแม็กซ์พารากอนถึงไม่เคยลด ทั้งๆ ที่เป็นวันพุธ

เดี๋ยวนี้หนังนานาชาติไม่ต้องรอดูตามเทศกาลก็ได้ ในเน็ตก็มีให้ดูถมไป เลือกเอาได้ จะยอมเป็นสมาชิกหรือไม่ก็แล้วแต่ ส่วน Crazy Rich Asians ที่หน้าหนังดูคล้ายๆ หนังจีนนี้ จริงๆ โปรดักชั่น คือหนังฮอลลีวู้ดดีๆ นี่เอง เรื่องราวของหนุ่มสาวอเมริกัน-ไชนิสซึ่งใช้ชีวิตอยู่ในนิวยอร์ก แต่ต้องกลับไปเผชิญภาระของครอบครัวตัวเอง ซึ่งเป็นมหาเศรษฐีจีนในสิงคโปร์ ทำจากนิยายดังชื่อเดียวกันของ Kevin Kwan เรื่องราวจึงอลเวงอยู่ในสิงคโปร์เป็นหลัก ก็นับเป็นส้มหล่นอย่างยิ่งสำหรับผลพวงของการท่องเที่ยวสิงคโปร์ เรียกว่าแทบจะเป็นหนังโฆษณาท่องเที่ยวสิงคโปร์ได้เป็นอย่างดี ซึ่งเรียกเรตติ้งนักท่องเที่ยวจากทุกมุมโลกได้มาเป็นเนื้อเป็นหนัง เหมือนกับที่ประเทศไทยเคยส้มหล่นมาแล้วจากหนังจีน Lost in Thailand

หนัง Crazy Rich Asians ประสบความสำเร็จเป็นอย่างดีทั่วโลก เป็นหนัง Romantic comedy ที่ทำเงินได้เป็นกอบเป็นกำกว่าทุกเรื่องในรอบปี พร้อมกับคำวิจารณ์ในแง่บวก (ยกเว้นในจีนแผ่นดินใหญ่ที่คนดูไม่เก็ตเรื่องเสื่อผืนหมอนใบที่บรรพบุรุษตัวเองต้องอพยพไปเมกา) และยังได้เข้าชิงรางวัลใหญ่ลูกโลกทองคำนั่นคือหนังยอดเยี่ยมในสาขา Musical / Comedy นักแสดงก็ได้รับการชื่นชมสมฤดีกันยกใหญ่ ได้เข้าชิงรางวัลหมู่มวลของ Screen Actors Guild ส่วนกลุ่มเป้าหมายชาวไทยจะรู้สึกประมาณ “ก็โอเคนะ” เพราะส่วนใหญ่ก็คุ้นเคยกับการแสดงแนวแม่ผัวลูกสะใภ้ตบตีกันกระเจิงเป็นกิจวัตรหน้าทีวี Crazy Rich Asians ก็ไม่ต่างกันด้วยธีมเรื่องว่าที่แม่ผัวลูกสะใภ้ซึ่งศรศิลป์ไม่กินกัน โดยมีพระเอกซื่อบื้ออยู่ตรงกลาง ท่ามกลางครอบครัวรวยหรูอู้ฟู่ ที่ขาดไม่ได้คือบรรดาเพื่อนและญาติจอม ส.ใส่เกือก และตัวประกอบตามพระตามนาง สูตรสำเร็จ

บทหนังของ Crazy Rich Asians ไม่แคล้วแอบจิกกัดเศรษฐีเก่าเศรษฐีใหม่คนจีนในสิงคโปร์ ที่มีทั้งเว่อร์วังบ้าหลุยส์ทั้งบ้าน ไปจนครอบครัวผู้ดีเก่าที่ยึดติดกับประเพณีเดิมๆ และว่าที่สะใภ้ซึ่งบังเอิ๊นบังเอิญไม่รู้เนื้อรู้ตัวว่ากำลังคบกับทายาทมหาเศรษฐีอันโด่งดังคับเกาะสิงคโปร์ ต้องผจญภัยฝ่าด่านญาติโกโหติเกอีกล้านแปดเพื่อให้เป็นที่ยอมรับ ว่าไปก็ออกรู้สึกว่าอิคนเขียนเนี่ยตั้งใจเขียนเรื่องนี้จิกกัดเทือกเถาเหลากอตัวเองหรือไงไม่ทราบ เพราะตัวเองก็เป็นคนสิงคโปร์ (ที่ย้ายไปอยู่เมกา) แต่กลับเสียดสีวิถีชีวิตคนจีนดั้งเดิมของตัวเองที่มีกฎเกณฑ์ของครอบครัวครอบอยู่ วิธีเล่าเรื่องก็ไม่แคล้วละครหลังข่าวไทยเราดีๆ นี่เอง สงสัยฝรั่งไม่ค่อยเคยดู เลยตื่นเต้นกันยกใหญ่ หากแต่โปรดักชันระดับฮอลลีวู้ดก็ทำให้ดูมีสีสันตื่นตา ด้วยวิธีเขียนบทที่มาตรฐานกว่าเรา แต่ถ้าจะให้เทียบกับความอลังวังเว่อร์ของบ้านช่องห้องหับเศรษฐีสิงคโปร์กับไทยแล้ว ไม่ติดฝุ่นขอรับ ของเรารวยได้เว่อร์ทะลุโลกกว่าหลายขุม

ดาราที่เข้ามาสวมบททั้งหลายแค่พอคุ้นๆ หน้า อย่างนางเอก Constance Wu หรือพระเอกลูกมหาเศรษฐี Henry Golding ซึ่งมาแนวลูกครึ่งไชนิส ที่โด่งดังเป็นที่รู้จักก็เห็นจะมีแต่ Michelle Yeoh ในบทว่าที่แม่ผัวจอมเฮี้ยบ ซึ่งนางก็เล่นได้ดีสมบท ร้ายแบบนิ่งๆ และเชือดนิ่มๆ ตัวแม่นางเอกแทนที่จะสำแดงความเป็นหญิงมั่นจากนิวยอร์กให้สมบุคลิกโปรเฟสเซอร์มหาลัย กลับดูนางเป็นคนไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองอยู่ตลอดเวลา บทก็ไม่ค่อยส่งให้นางได้สำแดงฤทธิ์เดชในการฝ่าด่านอรหันต์อย่างที่ควรจะเป็น และในช่วงพลิกผัน การตัดสินใจของตัวเอกในช่วงสุดท้ายก็ให้รู้สึกไม่ค่อย “คลิก” สักเท่าไรกับแรงจูงใจที่จะฟันฝ่าให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ ความรู้สึกเมื่อดูจบมันจึงลอยๆ คล้ายกับได้ชมตอนสุดท้ายของละคร Soap Opera หลังข่าวยังไงยังงั้น

ไหนๆ ก็ทำตัวเป็นหนังเมกัน-จีน (สิงคโปร์) เพลงประกอบก็เลยสวิงกันให้มันกับเพลงจีนเก่าๆ ที่นำมาเรียบเรียงและร้องใหม่ได้อารมณ์แปลกๆ ดี สร้างคาแรกเตอร์ให้กับหนังได้ไม่เลวทีเดียว รวมทั้งการคัดเลือกเพลงพ็อพฝรั่งที่มาประกอบเล่าเรื่องได้ลงตัว ทำให้ Crazy Rich Asians ดูมีสไตล์ไปอีกแบบ จากแค่หนังที่เหมือนเล่าแค่ (ว่าที่) แม่ผัวกันท่าลูกสะใภ้ กลัวจะเข้ามาปอกลอกสมบัติของครอบครัว ดูเป็นคนไร้หัวนอนปลายเท้า ไม่ได้มาจากตระกูลผู้ดีตีนแดง ก็เลยทำให้หนังดูมีคลาสรอดพ้นจากปากหอยปากปูที่อาจจะแอบนินทาว่าลอก “บ้านทรายทอง” ของไทยมา

AUDIOPHILE - VIDEOPHILE 264